کمربند کاراته که در اصطلاح به آن (اوبی) می گویند در ظاهر بدرد بستن دور لباس می خورد تا لباس کاراته باز نشود. ولی برای آنانیکه با هنرهای رزمی آشنائی دارند این کمربند مفهومی عمیق تر از یک بند یا ریسمان لباس داشته و معنائی سمبولیک و فلسفي دارد. اولین راه درک معنی کمربند از راه رنگ آنست. در ابتدا تنها کمربند سفید بوده وقتی شخصی  بر اثر سالها تمرین و بستن آن کمربند، رنگ کمربند تیره نزدیک به قهوه ای میشد(چون کمربند را نمی شستند) و بعد از سالیان دیگر در اثر مرور زمان و خاک و چربی دستها رنگ کمربند تیره و به سیاهی میزد و معلوم بود شخص تجربه زیادی در تمرین دارد. منظور این است که رنگ کمربند یک کاراته کا تنها نشانگر درجه فنی و تکنیکی او نیست بلکه نشان دهنده رشد شخصیت انسانی و اجتماعی او نیز هست.

در کاراته، مراتب و رنگ کمربندها دارای فلسفه خاصی است که به ترتیب پس از کمربند سفید عبارت است از:

·       آبی: ورزشکار احساس می کند که در آسمان است و احساس غرور خاصی می کند.

·       زرد: شروع تابش آفتاب کاراته به روح و جسم کاراته کا.

·       سبز: آغاز رویش و جوانه زدن.

·       قهوه ای: در این مرحله کاراته کا سربه زیر و خاکی تر از قبل شده.

·      مشکی: آغاز تاریکی و اینکه کاراته کا متوجه می شود که چیز زیادی از کاراته نمیداند و در ابتدای راه است.

احترامی که مردم نسبت به رنگ سیاه دارند،هر کاراته کار را به سوی کشف واقعیات زندگی سوق می دهد.

دارنده  کمربندسیاه  میتواند  علیه  مهاجم  و بی عدالتی و جهل قیام کند.

منبع:http://cukdi.com