مقایسه و تفاوت های تکواندو و کاراته و کونگ فو
دو هنر رزمی خیلی پرطرفدار در ایران و تمام دنیا تکواندو و کاراته هستند. خیلی ها از شنیدن این که بین کاراته و تکواندو تفاوت هست تعجب میکنند چون متاسفانه در ایران، خیلی کم در مورد هنرهای رزمی، مجله، کتاب و برنامه هست و خیلی کمی در این مورد اطلاع رسانی میشود...
اغلب مردم بطور کلی هنرهای رزمی را با نام کاراته میشناسند و این بدلیل عدم اطلاع رسانی درست است که باعث میشود افراد بدون آگاهی به رشته ای روی آورند که شاید مناسبشان نباشد. لباس هر دوی این رشته ها سفید است اما اولین تفاوتی که در آن مشاهده میشود یقه ی آنهاست. بطوری که یقه ی لباس کاراته دو تکه ولی یقه ی لباس تکواندو، V شکل است. تفاوت دیگر لباس های آنها این است که لباس های کاراته عموما کوتاه و گشاد و لباس های تکواندو بلند و کمی تنگ هستند. به لباس کاراته، "کاراته گی" و به لباس تکواندو، "توبوک" می گویند.
کاراته ی سنتی در جزیره ی اوکیناوا در ژاپن، پس از تاثیراتی از هنرهای رزمی چینی ابداع شد. کاراته، سبک های زیادی دارد که همه ی آنها بجز چند سبک جدید (که البته فدراسیون جهانی کاراته آنها را جزء سبکهای کاراته نمی شمرد) خاستگاه ژاپنی دارند. سیستم کمربندهای رنگی با هدف نشان دادن درجات مختلف کاراته کاران ابداع شده بود بطوری که مبتدیان کمربند سفید و کمربندهای مشکی (که خود درجات مختلفی دارد) سطح استادی را نشان میداد. کمربندهای رنگی دیگری بین این دو وجود دارد. در اغلب سبکهای کاراته ترتیب کمربندها به این صورت است: سفید، زرد، نارنجی، آبی، سبز، بنفش، قهوه ای و در نهایت مشکی و درجات آن یعنی مشکی دان1، دان2، دان3 و ... .
تکواندوی مدرن پس از اشغال کره توسط ژاپن با تاثیراتی که از کاراته ی ژاپنی گرفت، در کره ابداع شد. کره ای ها لباسی شبیه لباس کاراته برای خود در نظر گرفتند. این لباس مدت ها برای تکواندو استفاده میشد اما بعدها با تعمق بیشتر در فلسفه شرقی و همچنین بیان فلسفه ای به نام مثلث تکواندو یقه ی این لباس به شکل V تغییر یافت. کره ای ها برای نشان دادن درجه ها هم کمربند های مختلفی در نظر گرفتند که هر کدام سمبل چیزی هستند و فلسفه ای خاص دارند. در تکواندو ترتیب کمربندها به این صورت است: سفید، زرد، سبز، آبی، قرمز و مشکی (کمربند مشکی تکواندو هم بصورت دان1، 2 و ... است). امروزه دو سبک اصلی در تکواندو وجود دارد. یک سبک که به آن سبک ITF یا هیانگ می گویند مرکز آن فدراسیون بین المللی تکواندو در کانادا است. و سبک دیگر که به آن WTF یا پومسه میگویند، مرکزش در مجتمع کوکیوان در سئول کره است. سبک پومسه، سبک برگزیده ی رقابت های المپیک است که بطور گسترده در ایران وسایر کشورهای سرتاسر دنیا آموزش داده میشود.
بطور کلی میتوان گفت در کاراته 60% حرکات با استفاده از دست و 40% با استفاده از تکنیک های پاست. این درصدها هم در مبارزه و هم در کاتاهای کاراته (فرم ها) مشاهده میشود.. تکواندو درصدی درست برعکس کاراته دارد بطوری که 40% تکنیکها، با دست و 60% آنها با پا اجرا میشوند. در تکواندو، همچنین بیشتر تاکید بر ضربات پای بلند در سطح سر و حتی بلندتر است. هنرجویان تکواندو از ضربات پرشی و چرخشی زیاد استفاده میکنند. این ضربات پا به این صورت هستند که فرد برای زدن ضربه به هوا پریده و روی هوا ضربه را میزند که هم قدرت و هم زیبایی بیشتری دارند. ضربات پرشی در کاراته به ندرت دیده میشوند. فرمهای تکواندو معمولا کوتاه تر و کمی ساده تر از فرمهای کاراته هستند. در مبارزه ی تکواندو ضربات بصورت بدون کنترل بوده ولی در عوض از لوازم ایمنی کامل (کلاه، لثه بند، محافظ تنه، محافظ ساعد، دستکش، محافظ ساق، بیضه بند، روپا بند) استفاده میشود. اما در مبارزه ی اغلب سبک های کاراته ضربات بصورت کنترلی زده میشوند (یعنی نباید به حریف برخورد کنند یا با قدرت خیلی کم زده شوند) و لوازم ایمنی کمی از جمله از ساق بند، روپا بند، دستکش و لثه بند استفاده میشود که البته همه ی آنها بجز لثه بند و دستکش اختیاری میباشند. خود دستکش نیز در بعضی سبک های کاراته پوشیده نمیشود. در مبارزه تکواندو، هر یک از مبارزین کمربند اصلی خود را می بندد ولی در مبارزه کاراته (البته بیشتر سبک های آن نه همه) کمربند یکی باید قرمز و دیگری آبی باشد.
کاراته و تکواندو هردو جزء هنرهای رزمی سخت هستند، هر دو دارای معتبرترین مسابقات هستند که البته تکواندو یکی از رشته های المپیکی هم هست. هنرجویان هردوی آنها حق دارند علاوه بر مسابقات مخصوص به رشته خود، در مسابقات آزاد و رینگی که در اغلب کشورها از جمله ایران برگزار میشوند، شرکت کنند. البته شرکت در چنین مسابقاتی که از سبکهای مختلف از جمله کاراته، تکواندو، بوکس، کونگ فو و ... در آن شرکت میکنند، باید با اجازه ی استاد صورت گیرد.
بطور خلاصه میتوان گفت تکواندو هنر رزمی است که بیشترین تاکید را بر ضربات پا با حداکثر سرعت و قدرت دارد که همین مسئله وجه تمایز آن است . و کاراته بیشتر بر ضربات دست با سرعت خیلی بالا تاکید میکند . امروزه تکواندو و کاراته بعنوان پرطرفدارترین هنر رزمی دنیا شناخته میشوند .
بطور خلاصه میتوان گفت تکواندو هنر رزمی است که بیشترین تاکید را بر ضربات پا با حداکثر سرعت و قدرت دارد که همین مسئله وجه تمایز آن است . و کاراته بیشتر بر ضربات دست با سرعت خیلی بالا تاکید میکند . امروزه تکواندو و کاراته بعنوان پرطرفدارترین هنر رزمی دنیا شناخته میشوند .
● اما تفاوت بین کاراته و کونگ فو چیست؟
پاسخ به این سئوال به همان نسبت که برای یک رزمی کار یا متخصص رزمی آسان است، می تواند برای یک فرد ناآشنا به رزمی دشوار بوده و از تمرین هم زمان دو کاراته کار و کونگ فو کار نتواند آنها را از یک دیگر متمایز کند.
مطالعات تاریخی نشان می دهد مردمی که در جزایر اوکیناوا، در جنوب ژاپن زندگی می کرده اند، به دلیل هم جواری با چین، کاملاً در معرض آشنائی و یادگیری کونگ فوی چینی قرار داشته اند.
به مرور زمان، اهالی اوکیناوا، کاراته، استایل رزمی خود را توسعه داده که در اصل ریشه های آن، کاملاً به کونگ فوی چینی برمی گردد.
مطالعات تاریخی نشان می دهد مردمی که در جزایر اوکیناوا، در جنوب ژاپن زندگی می کرده اند، به دلیل هم جواری با چین، کاملاً در معرض آشنائی و یادگیری کونگ فوی چینی قرار داشته اند.
به مرور زمان، اهالی اوکیناوا، کاراته، استایل رزمی خود را توسعه داده که در اصل ریشه های آن، کاملاً به کونگ فوی چینی برمی گردد.
اگرچه کاراته و کونگ فو بسیاری مواقع از تکنیک های مشابهی سود می برند، اما سبک های سنتی کونگ فو از تنوع تکنیکی بیشتری در مقایسیه با سبک های کاراته برخوردارند. می توان گفت تقریباً ژاپنی ها تعداد قابل توجهی از تکنیک های سیستم های چینی را با هدف رشد کاراته، وارد سیستم رزمی مخصوص به خود کرده اند.
البته ژاپنی ها روش اجرای تکنیک ها را در مقایسه با کونگ فوی چینی اصلاح کرده و به همین دلیل فنون کاراته بیشتر به روش خطی اجرا می شوند.
نمونه بارز آن را می توان در اجرای فرم های (کاتا های) کاراته مشاهده کرد که در آنها تکنیک ها با حرکات انفجاری اجرا می شوند.
البته ژاپنی ها روش اجرای تکنیک ها را در مقایسه با کونگ فوی چینی اصلاح کرده و به همین دلیل فنون کاراته بیشتر به روش خطی اجرا می شوند.
نمونه بارز آن را می توان در اجرای فرم های (کاتا های) کاراته مشاهده کرد که در آنها تکنیک ها با حرکات انفجاری اجرا می شوند.
فرم های کونگ فو برخلاف کاتاهای کاراته، بیشتر در یک دایره فرضی اجرا می شوند و دست ها سهم قابل توجهی در اجرای این فرم ها دارند. این حرکات دوار به فرم های کونگ فو جذابیت های خاصی بخشیده و در این فرم ها توقف کمتری در مقایسه با کاتاهای کاراته دیده می شود.
بیشتر فرم های کونگ فو از پیچیدگی و زمان اجرای بیشتری در مقایسه با کاتاهای کاراته برخوردارند.
البته برخی از سبک های کاراته از جمله ”گوجوریو“ به دلیل تمایل بیشتر به اجرای تکنیک ها در دایره ای فرضی، مشابه کونگ فو تلقی می شوند.
استایل های کمپو نیز به عنوان ترکیبی از کونگ فوی چینی و کاراته اوکیناوائی محسوب می شوند زیرا در آنها تکنیک ها به هر دو شیوه خطی و دایره ای اجرا می شوند.
نوع و نحوه استفاده از سلاح ها نیز از جمله وجوه قابل تمایز کاراته و کونگ فوی چینی است.
در بحث کاتاها و فرم هائی که با استفاده از سلاح اجرا می شوند نیز کاملاً شیوه اجرا در مسیر خطی و دایره ای به عنوان وجوه اصلی تمایز کاراته و کونگ فوی چینی قابل ملاحظه است. ضمناً این که کونگ فو از سلاح های به مراتب متنوع تری نیز بهره می گیرد. تفاوت در قوانین داوری و نوع لباس های مورد استفاده در کاراته و کونگ فو نیز نیاز به توضیح بیشتر ندارد!
بیشتر فرم های کونگ فو از پیچیدگی و زمان اجرای بیشتری در مقایسه با کاتاهای کاراته برخوردارند.
البته برخی از سبک های کاراته از جمله ”گوجوریو“ به دلیل تمایل بیشتر به اجرای تکنیک ها در دایره ای فرضی، مشابه کونگ فو تلقی می شوند.
استایل های کمپو نیز به عنوان ترکیبی از کونگ فوی چینی و کاراته اوکیناوائی محسوب می شوند زیرا در آنها تکنیک ها به هر دو شیوه خطی و دایره ای اجرا می شوند.
نوع و نحوه استفاده از سلاح ها نیز از جمله وجوه قابل تمایز کاراته و کونگ فوی چینی است.
در بحث کاتاها و فرم هائی که با استفاده از سلاح اجرا می شوند نیز کاملاً شیوه اجرا در مسیر خطی و دایره ای به عنوان وجوه اصلی تمایز کاراته و کونگ فوی چینی قابل ملاحظه است. ضمناً این که کونگ فو از سلاح های به مراتب متنوع تری نیز بهره می گیرد. تفاوت در قوانین داوری و نوع لباس های مورد استفاده در کاراته و کونگ فو نیز نیاز به توضیح بیشتر ندارد!
در مجموع، این درست که تکواندو، کاراته و کونگ فوی چینی از نظر فرم ها، سلاح ها و شیوه های اجرای تکنیک ها و مبارزات تفاوت های قابل توجهی دارند، ولی این گفته هرگز به آن معنی نیست که یک سیستم بر دیگری برتری دارد. آنها فقط با یکدیگر متفاوتند و سلائق شخصی، باعث می شود تا یک فرد علاقمند به یادگیری ورزش های رزمی، کدام یک را انتخاب کند.
برخی کاراته، برخی تکواندو و برخی دیگر کونگ فو را ترجیح می دهند. حتی ممکن است آنهائی که از جاه طلبی بیشتری برخوردار باشند، هم زمان بخواهند هر سه رشته را فرا بگیرند! مسئله مهم این است که یک رزمی کار چه کاراته کا باشد و چه کونگ فو کار، افرادی مهم بوده که از طریق تمرینات منظم به دنبال ارتقاء روحی و جسمی خود هستند. راستی، اگر قرار باشد تا شما یک هنر رزمی را انتخاب کنید کدام یک را ترجیح می دهید؟ کاراته؟ تکواندو؟ کونگ فو؟ شاید هم هر سه آنها!
برخی کاراته، برخی تکواندو و برخی دیگر کونگ فو را ترجیح می دهند. حتی ممکن است آنهائی که از جاه طلبی بیشتری برخوردار باشند، هم زمان بخواهند هر سه رشته را فرا بگیرند! مسئله مهم این است که یک رزمی کار چه کاراته کا باشد و چه کونگ فو کار، افرادی مهم بوده که از طریق تمرینات منظم به دنبال ارتقاء روحی و جسمی خود هستند. راستی، اگر قرار باشد تا شما یک هنر رزمی را انتخاب کنید کدام یک را ترجیح می دهید؟ کاراته؟ تکواندو؟ کونگ فو؟ شاید هم هر سه آنها!
No matter if some one searches for his necessary thing, so he/she desires to be available that in detail, thus that thing is maintained over here.
آیا من فکر می کنم اگر تعداد پست های شما را تا زمانی که اعتبار و منابع را ارائه می دهم نقل کنم بازگشت به وبلاگ شما؟ وبسایت من در طرحی مناسب است که شما و کاربران من هستید واقعا از برخی اطلاعاتی که در اینجا ارائه می کنید بهره مند خواهید شد. لطفا اجازه دهید من بدانم اگر این کار با شماست با تشکر!